Wyspa zaginionych drzew | Elif Shafak

Drzewa pamiętają.

Ada stara się wieść normalne życie, lecz strata matki odbiła się na jej rzeczywistości w wyraźny sposób. Dziewczynka nie potrafi nawiązać więzi z ojcem, gdyż rodzic ucieka do świata przyrody. Kostas stale pielęgnuje Figę, która przyciąga członków rodziny Kazantzakis w magiczny sposób. Dziewczynka nieświadoma przeszłości rodziców nie wie, że drzewo było świadkiem ich zakazanej relacji. Miłość między Kostasem a Dafne rozkwitła w niebezpiecznych czasach wojny domowej na Cyprze. Ada pragnie dowiedzieć się, co wydarzyło się na wyspie kilkadziesiąt lat wcześniej...

Elif Shafak jest jedną z najpopularniejszych autorek, po której twórczość chętnie sięgają czytelnicy z całego świata. Miałam okazję przeczytać Ucznia architekta, który zachwycił mnie niezwykle lirycznym i barwnym kunsztem. Tym razem autorka przenosi czytelników w czasie do burzliwego momentu konfliktów oraz zakazanej miłości. Wyspa zaginionych drzew obiecywała wyjątkową i wzruszającą opowieść o przekraczaniu granic, trudnej przeszłości i skomplikowanych decyzjach. Czy zakochałam się w historii Kostasa, Dafne i Ady?

Elif Shafak posługuje się lekkim, lirycznym językiem. Historia została podzielona na kilka perspektyw, które umożliwiają lepsze poznanie opowieści. Autorka ukazuje losy Ady w XXI wieku, ale cofa się także w czasie, aby podkreślić niebezpieczną i targaną konfliktami rzeczywistość Kostasa i Dafne w XX wieku. Najbardziej zaskoczyły mnie jednak rozdziały poprowadzone przez drzewo - Figę, która odgrywa ważną rolę w życiu bohaterów. Wykorzystanie elementu antropomorfizmu pozwoliło na lepsze zapoznanie się z historią, ale także przedstawienie w sposób neutralny historii Cypru i konfliktu rozgrywającego się na wyspie w XX wieku. Elif Shafak przeplatała różnorodne perspektywy, aby ostatecznie doprowadzić do satysfakcjonującego zwieńczenia.

Wyspa zaginionych drzew porusza wiele ważnych i interesujących problemów dotyczących relacji międzyludzkich, konfliktów, ekologii i natury. Rola drzew jest niezwykle ważna w tym utworze - Figa dopełnia narrację występujących w utworze postaci, a jednocześnie prezentuje swój własny pogląd na całą sytuację. Elif Shafak rozwinęła jednocześnie wątek problematycznego dorastania Ady oraz jej zmagań z żałobą, samotnością i brakiem poczucia przynależności. Autorka cofnęła się w pewnych momentach w czasie, aby ukazać również skomplikowaną miłość Dafne oraz Kostasa, którzy zaryzykowali wszystko, aby być razem. Ich relacja często nawiązywała do historii Cypru oraz kwestii pochodzenia.

Mam wrażenie, że najmniej dopracowanym elementem tej powieści byli bohaterowie. Zabrakło mi większego nacisku na ich aspekt emocjonalny oraz własne przemyślenia. Najbardziej irytująca okazała się Ada, lecz przymknęłam oko na jej infantylne zachowanie - nastolatka mierzyła się z żałobą oraz brakiem zrozumienia ze strony najbliższych. Kostas oraz Dafne zaprezentowali zaskakujące portrety charakterów - wiernie kibicowałam im w poszukiwaniu wolności od uprzedzeń, wymagań oraz poczucia winy.

Wyspa zaginionych drzew to przepiękna i wzruszająca historia o zakazanej miłości, ale także o walce o nią. Elif Shafak wykorzystuje wiele intrygujących motywów, które tworzą barwny obraz konfliktów międzyludzkich, przyrody czy wpływu przeszłości na następne pokolenia. Czytelnicy poszukujący lirycznej i porywającej opowieści powinni jak najszybciej zapoznać się z tą lekturą. Losy Kostasa, Dafne oraz Ady przepełnione są różnorodnymi odcieniami emocji. Czy bohaterowie kiedykolwiek odnajdą jednak szczęście i pokój?

Ocena: 8/10

Wyspę zaginionych drzew otrzymałam od Wydawnictwa Poznańskie. Bardzo dziękuję!

-współpraca reklamowa-