Stranger Things. Sezon 2 | 2017

Ponowna wizyta w Hawkins.

W recenzji mogą pojawić się spojlery dotyczące poprzedniego sezonu serialu.

Lata 80, Hawkins.

Po walce z nadnaturalnymi siłami, rzeczywistość wydaje się być za spokojna. Widmo straszliwych wydarzeń nadal prześladuje niektórych mieszkańców. Powrót Willa Byersa do żywych wydaje się być niemożliwą niespodzianką od losu. Joyce nie posiada się ze szczęścia, lecz ciągle ma poczucie, iż syn może wyślizgnąć jej się z rąk. Przyjaciele starają się, aby było tak jak dawniej. Przybycie do szkoły rudowłosej Maxine również zmienia relacje w ich grupie. Nancy nie potrafi przestać myśleć o Barb i Jonathanie, dlatego jej związek ze Stevem Harringtonem staje się coraz bardziej burzliwy. Gdy jednak w Hawkins ponownie zaczynają dziać się dziwne rzeczy, mieszkańcy stają do kolejnej walki o życie...

Pierwszy sezon Stranger Things oglądnęłam w przerażająco szybkim tempie. Serial oczarował mnie od samego początku, a ja nie mogłam przestać włączać kolejnych odcinków. Niedawno premierę miała druga seria produkcji Netflixa. Z podekscytowaniem powróciłam do Hawkins, gdzie tajemnice oraz nadnaturalne zdarzenia są na porządku dziennym.

Sezon drugi liczy sobie dziewięć odcinków trwających niecałą godzinę każdy. Tym razem twórcy postawili na spokojny rozwój akcji. Jedynie niektóre kończą się zawieszeniem akcji i ogromnym zaskoczeniem. Ten sezon ma na celu ukazanie stanu psychicznego bohaterów oraz rozwoju ich relacji z innymi postaciami. Jest to jednocześnie solidna podpora dla trzeciej serii.

Zostali wprowadzeni nowi bohaterowie, którzy mają spory wpływ na rozwój akcji. Niektórzy z nich będą ciekawymi antagonistami, których charaktery nie zostaną ujawnione aż do ostatnich odcinków. Ten sezon wprowadza jednak wiele interesujących wątków, które zapewnią godziny świetnej rozrywki. Niektórzy mogą się jednak odrobinę zawieść i przeliczyć, jeśli myślą, iż będzie nadal tak wybuchowo jak w pierwszym sezonie.

Historia ponownie podzielona jest na trzy odrębne części. Poznajemy dalsze losy dzieciaków - Willa, Mike'a, Dustina oraz Lucasa. Chłopaki próbują powrócić do codziennności, lecz brak Eleven w szeregach ich grupy jest wyraźnie dostrzegalny. Do zespołu dołącza jednakże Max, która również zapewni wiele niespodzianek. Drugą ekipę tworzą Nancy oraz Jonathan, nastolatkowie próbujący rozwiązać zagadki i odkryć tajemnice Hawkins na własną rękę. Pozostają jeszcze dorośli - Joyce, komendant Jim oraz Bob. Ich wątek został naprawdę fajnie poprowadzony!

Bardzo się cieszę, iż twórcy postanowili wyeksponować charaktery niektórych bohaterów. Zdecydowanie więcej do powiedzenia ma w tym sezonie Steve Harrington, za którym nie przepadałam. Zmieniłam jednakże swoje nastawienie i obecnie uwielbiam jego postać - po seansie drugiej serii sami zauważycie metamorfozę. Również słynna grupa dzieciaków ponownie rozczuliła moje serce. Nie do końca urzekło mnie jednak zachowanie Nancy oraz Jonathana, którzy zostali  tym razem potraktowani po macoszemu.

W Stranger Things nadal nie brakuje drobnych szczegółów, które wyróżniają ten serial na tle innych produkcji. Klimat lat 80 jest wyczuwalny w każdym odcinku, a kulturalne nawiązania nie zostały pominięte. 

Stranger Things wymiata, choć nie jest to dokładnie ta sama rozrywka, którą twórcy zaprezentowali nam w pierwszym sezonie. Druga seria jest spokojniejsza, dokładniej przedstawia charaktery bohaterów i prowadzi akcję w znacznie bardziej dynamiczną stronę, tworząc ogromną podporę dla sezonu trzeciego. Po tych dziewięciu zajmujących odcinkach pragnęłam przejść od razu do dalszego oglądania - wielka szkoda, iż muszę czekać tak długo na premierę trzeciej odsłony produkcji Netflixa. Miejmy nadzieję, że będzie ona pełna potworów, dziwnych zdarzeń i walki w Hawkins, czyli tego co lubię najbardziej!

Ocena: 9/10