Wizyta u kuzynki Idalki miała być dla panny Seweryny pouczającym doświadczeniem. Młoda dziewczyna nie spodziewała się jednak beztroskiego podejścia do ważnych tematów, ignorancji śmietanki towarzyskiej i stałego pragnienia rozrywki. Seweryna szybko nazwana zostaje dziką, dlatego wystawiona jest na oszczerstwa i pośmiewisko elity. Jedynie Zdzisława przyciąga jej zachowanie, podejście do życia i idee. Uczucie pojawia się nagle, ale czy ma prawo przetrwać, gdy dzieli ich tak wiele?
Dwa bieguny to jedna z mniej znanych powieści Elizy Orzeszkowej. Przyznam szczerze, że jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki - nie miałam wcześniej okazji sięgnąć po jej inne dzieła. Czy odnalazłam magię w historii Seweryny i Zdzisława?
Byłam oczarowana kunsztem Elizy Orzeszkowej. Autorka potrafiła w niesamowity sposób odmalować świat arystokracji oraz jego rozrywki, a jednocześnie zaskoczyć czytelnika uszczypliwymi dialogami bohaterów. Chwilami szczegółowych opisów jest jednak zbyt wiele i przytłaczają one swoim przekazem. Opowieść snuje Zdzisław, który staje się szybko narratorem zagłębiającym się w swoje własne poglądy i opinie.
Eliza Orzeszkowa w barwny sposób portretuje dwa przeciwne obozy. Panna Seweryna staje się symbolem dążenia do rozwoju społeczeństwa, gdy arystokracja przybiera postawę arogancką i obojętną. W utworze pojawia się również delikatny wątek miłosny, którego rozwiązanie zaskakuje czytelnika. Historia przedstawiona w utworze jest jednakże trudna w odbiorze i szybko można się znużyć ospałą akcją. Nie oznacza to jednak, iż wartości podkreślone w lekturze są błahe - Eliza Orzeszkowa podkreśla, iż zawsze należy znaleźć sobie szczytny cel i do niego dążyć.
Eliza Orzeszkowa nie skupia się w pełni na bohaterach, lecz więcej czasu poświęca ostatecznym przesłaniom utworu. Bardzo przypadły mi do gustu motywacje Seweryny, która stała się szybko wyrzutkiem w towarzystwie arystokracji. Bohaterka została oceniona przez pryzmat jej poglądów oraz działań. Jej przeciwieństwem jest Zdzisław, który nie dostrzega ignorancji i uprzedzeń swojej warstwy społecznej.
Naprawdę ciężko jest ocenić Dwa bieguny. To niełatwa lektura o ludzkich ideach, podążaniu za obranym celem, ale jednocześnie obraz zepsutego społeczeństwa skupionego na zabawach i przyjemnościach. Eliza Orzeszkowa zagłębia się w psychikę człowieka, ale jednocześnie nuży czytelnika szczegółowymi opisami i obszernymi refleksjami. Z pewnością będzie to wymagająca historia, która zapewni Wam chwilę relaksu na wiele długich wieczorów.
Eliza Orzeszkowa w barwny sposób portretuje dwa przeciwne obozy. Panna Seweryna staje się symbolem dążenia do rozwoju społeczeństwa, gdy arystokracja przybiera postawę arogancką i obojętną. W utworze pojawia się również delikatny wątek miłosny, którego rozwiązanie zaskakuje czytelnika. Historia przedstawiona w utworze jest jednakże trudna w odbiorze i szybko można się znużyć ospałą akcją. Nie oznacza to jednak, iż wartości podkreślone w lekturze są błahe - Eliza Orzeszkowa podkreśla, iż zawsze należy znaleźć sobie szczytny cel i do niego dążyć.
Eliza Orzeszkowa nie skupia się w pełni na bohaterach, lecz więcej czasu poświęca ostatecznym przesłaniom utworu. Bardzo przypadły mi do gustu motywacje Seweryny, która stała się szybko wyrzutkiem w towarzystwie arystokracji. Bohaterka została oceniona przez pryzmat jej poglądów oraz działań. Jej przeciwieństwem jest Zdzisław, który nie dostrzega ignorancji i uprzedzeń swojej warstwy społecznej.
Naprawdę ciężko jest ocenić Dwa bieguny. To niełatwa lektura o ludzkich ideach, podążaniu za obranym celem, ale jednocześnie obraz zepsutego społeczeństwa skupionego na zabawach i przyjemnościach. Eliza Orzeszkowa zagłębia się w psychikę człowieka, ale jednocześnie nuży czytelnika szczegółowymi opisami i obszernymi refleksjami. Z pewnością będzie to wymagająca historia, która zapewni Wam chwilę relaksu na wiele długich wieczorów.
Ocena: 5/10
Dwa bieguny otrzymałam od Wydawnictwa MG. Bardzo dziękuję!
1 Komentarze
Czytałam dawno temu, ale wciąż dobrze wspominam :)
OdpowiedzUsuń