Nieśmiała | Sarah Morant

Wnętrze skryte pod kopułą nieśmiałości.

Eleonore to dziewczyna niewarta uwagi. Tak przynajmniej sądzą jej szkolni koledzy oraz koleżanki. Skryta za burzą rudych włosów, ukrywa wyróżniające się dwukolorowe oczy. Niestety, pewnego dnia przyciągają one nowego chłopaka, Jasona, który pragnie zdobyć jej serce w ramach prowadzonej indywidualnie rywalizacji. Ellie początkowo nie jest przekonana do towarzystwa, ale z czasem zaczyna dostrzegać wnętrze chłopaka. Czy jednak może mu w pełni zaufać?

Nieśmiała to debiut belgijskiej autorki, Sarah Morant, która opisuje problem nieśmiałości i porusza trudności związane z częstym lękiem i onieśmieleniem. Historia Eleonore miała być emocjonalną i łapiącą za serce opowieścią o walce z nieśmiałością oraz pokonywaniem własnych słabości. Czy rzeczywiście taka była?

Największą zaletą tej powieści jest zdecydowanie styl pisania, który jest lekki i przyjemny. Dzięki temu książkę czyta się bardzo szybko. Historia jest poprowadzona z trzech punktów widzenia: Eleonore, Jasona oraz Tylera, lecz jedynie dziewczyna opisuje ją jako narrator pierwszoosobowy. Niestety, bohaterowie mają tendencję do dramatyzowania i wyolbrzymiania niektórych wydarzeń, a ich infantylność w wypowiedzi nie oczarowuje.

Przyznam szczerze, że historia jest straszliwie schematyczna. Czytelnik z łatwością może przewidzieć zakończenie. Niestety, Sarah Morant próbowała zróżnicować swoją powieść dodając zbyt wiele motywów - wiele z nich było niedopracowanych i potraktowanych po macoszemu. Wątek romantyczny pomiędzy Eleonore, Jasonem i Tylerem jest straszliwie stereotypowy. Nieśmiałość jest opisana bardzo pobieżnie i przedstawiona w nierealny sposób. Wielka szkoda, bo ten wątek mógł być jednym z najlepszych w całym utworze. W powieści pojawią się relacje rodzinne, liczne problemy szkolne, obraźliwe komentarze, żałoba, pierwsze zauroczenia, przyjaźń i próba odnalezienia własnego ja.

Nie mogłam przekonać się do bohaterów tej historii. Sarah Morant opisuje ich dokładnie, ale zachowanie tych postaci straszliwie mnie irytowało. Eleonore była niezwykle infantylna i postępowała często irracjonalnie. Jason był portretem schematycznego chłopaka wywołującego problemy, ale nie ujmował swoim charakterem czytelnika. Najbardziej z całej trójki przypadł mi do gustu Tyler, choć niektóre rozdziały z nim w roli głównej wypadły bardzo blado.

Nieśmiała jest powieścią, która porusza problem dotyczący onieśmielenia przed ludźmi i nowymi doświadczeniami. Niestety, fabularnie książka nie zachwyca i często irytuje schematycznymi wątkami. Eleonore walczy z nieśmiałością, czy jednak wystarczy jej sił, aby żyć pełnią życia bez myśli o tym, co inni o niej sądzą? Sprawdźcie sami!

Ocena: 2/10

Nieśmiałą otrzymałam od Wydawnictwa Feeria. Bardzo dziękuję!