Przez Burze Ognia | Veronica Rossi

„Dla tych, których kochamy, potrafimy być najokrutniejsi.”

Ostatnio czytam wiele książek o tematyce fantastycznej oraz sci-fi. Dlatego, gdy przeczytałam opis powieści pt. ''Przez Burze Ognia'', wiedziałam, że to będzie coś ciekawego.

Miałam rację.

Na tle piętrzących się konarów, pojawia się postać dziewczyny, która podąża swoją ścieżką z rozwianymi włosami i poważną miną. To jest pierwsze, co pomyślałam, gdy spojrzałam na okładkę.

"To dziwne uczucie tęsknić za miejscem, zanim się je opuści."

Siedemnastoletnia Aria jest mieszkanką Reverie - świata rozwiniętego technologicznie. Jest to świat pełen wizjerów, sfer oraz badań. Od Umieralni oddziela ją szczelna kopuła, chroniąca przed Eterowymi Burzami. Pewnego dnia Aria zostaje oskarżona o popełnienie przestępstwa i zostaje wygnana z Reverie. Jej drogi ponownie krzyżują się z jej wybawcą, Perrym, który uratował ją podczas nieszczęścia, które się wydarzyło w SR. Oboje wyciągają do siebie pomocną dłoń - Perry chce odzyskać Talona, Aria chce wrócić do Reverie. Widzą w sobie nadzieję, a także coś więcej...

„Gdy pieść ucichła, Perry zamknął oczy.
- Twój głos jest tak słodki jak twój zapach - powiedział niskim, cichym głosem. - Zapach fiołków.”

Już od pierwszego zdania, wiedziałam, że książka mi się spodoba.
Świat, w którym żyją główni bohaterowie, jest pełen Eterowych Burz, niebezpieczeństw, plemion...
To świetny pomysł na fabułę.

Opisy występujące w książce nie zrobiły na mnie wielkiego wrażenia. Nie są tak przydługie jak w ''Nad Niemnem'' Elizy Orzeszkowej, ale mogłyby być krótsze. :)

Bardzo spodobał mi się pomysł z wyjątkowymi umiejętnościami Wykluczonych. Aud, Vid oraz Scir - to są trzy określenia na człowieka z takim darem.

Akcja książki nie jest zbyt wartka, ale też i nie usypia.

„- Roar jest bardzo przystojny. W Reverie większość ludzi wygląda tak jak on. Albo podobnie. Perry zaklął. Trzeba było siedzieć cicho.

- No i proszę. A trzymasz za rękę jakiegoś poparzonego i posiniaczonego Dzikusa z przetrąconym nosem. Ile blizn mi naliczyłaś? - W życiu nie widziałam kogoś tak pięknego jak ty.”

Moim zdaniem - postacie bohaterów zostały bardzo dobrze skrojone.

Aria jest główną bohaterką. W Reverie miała parę przyjaciół, kochającą matkę, Luminę, która prowadziła badania oraz ten swój wizjer, dzięki któremu wędrowała od sfery do sfery. Dziewczyna miała talent do śpiewania. Często występowała dla swojej matki, a w repertuarze znajdowała się ulubiona aria.

Aria przez moment wydawała mi się być taką naburmuszoną dziewczynką, ale na szczęście potem przemieniła się w prawdziwego Wykluczonego. Dziewczyna na początku była wrażliwa, delikatna i trochę... strachliwa. W Reverie nigdy się nie skaleczyła, była chroniona oraz miała swoich bliskich, a tu nagle takie BUM! Musiała nauczyć się żyć z ranami, niebezpieczeństwem i strachem o życie.

Perry był oczywiście Wykluczonym. Był ciemnej karnacji, miał zielone oczy oraz jasne włosy. Dodatkowo był Oznaczony, czyli posiadał wyjątkową umiejętność.
Miał rodzeństwo, bratanka oraz znajomych w Plemieniu. Perry był trochę zazdrosny o brata. Było to widoczne podczas pierwszych stron powieści.

Mimo tego, spodobała mi się postać Peregrina. Był skryty, ale przy tym i opiekuńczy.

Oprócz głównych bohaterów był również Roar. Pojawił się on mniej więcej w połowie książki i nadał jej radości i poczucia humoru. Dobrze go wspominam.

„Ludzie to więcej niż emocje. Mają myśli i powody, by postępować tak, jak postępują.”

Cenię sobie tą powieść za ciekawą fabułę. Książkę czyta się miło i szybko, zdziwiłam się, gdy już byłam przy końcowych stronach.
Dobrze dobrana czcionka, fajny jakościowy papier i ładna szata graficzna strony tytułowej spowoduje, że sięgnę po nią ponownie.
Zachęcam do przeczytania pierwszego tomu powieści Pani Rossi oraz zapoznania się z historią, gdzie na niebie znajduje się Eter.

Ocena: 8,5/10